Demans / Alzheimer hasta yakınlarından sık duyduğumuz bazı cümleler de “Ben de unutmaya başladım.” “Bizler de demans olur muyuz ilerde?” gibi kaygıları dile getirdikleri cümleler.
Bilimsel çalışmalardan biliyoruz ki nörodejeneratif demansların genetik bir alt yapısı var ve eğer ilgili genleri taşıyorsanız bu demans riskinizi arttırabilir. Ancak genetik her şey demek değildir! Çevresel faktörler demans gelişmesinde risk faktörü olarak da koruyucu olarak da görev alabilir. Bu sebeple çevresel faktörlerin önemini göz ardı etmemeli, nasılsa annemde/babamda varsa bende de olacak gibi bir bakış açısı ile umutsuzluğa kapılmamalıyız. Ailesinde demans olan her kişi, demans geliştirecek diye bir kaide yoktur. Kontrol edebileceğimiz alana yönelip; sağlıklı beslenerek, fiziksel olarak hareketli bir hayat sürerek, entelektüel ve sosyal aktivitelere katılımımızı arttırarak beyin sağlığımızı koruyabiliriz!
Buna ek olarak bakım verme rolü üstlenen hasta yakınlarının genel popülasyona göre daha fazla dalgınlık, unutkanlık, dikkati sürdürememe gibi bilişsel belirtiler göstermesi de oldukça normal olabilir. Bakım verenler psikolojik, fiziksel, ekonomik ve sosyal olarak onları etkileyen bir bakım yükü ile baş etmekte olduklarından, bu kronik stresin unutkanlık ve dalgınlık gibi semptomlara yol açması oldukça doğaldır. Her unutkanlık artışında demansın varlığından söz edemeyiz.