“Eşyalarımı Çalıyorlar!”
Alzheimer hastalığında özellikle orta evreden itibaren nöropsikiyatrik semptomlar olan halüsinasyon ve sanrılar görülmesi ihtimal dahilindedir. Halüsinasyonlar gerçekte olmayan ses, görüntü ya da hissiyatları algılayabilmek olarak tanımlanırken, sanrılar ise sıkı sıkıya bağlanılan yanlış inançlar olarak tanımlanabilir.
Alzheimer hastalığında en sık görülen sanrılardan biri “Eşyalarımı Çalıyorlar” düşüncesidir. Hastamız değerli varlıklarının, parasının, eşyalarının çalındığını düşünerek endişeye kapılabilir. Hastamız böyle bir sanrıdan muzdaripse onun kaygısını hafifletmeye çalışma görevi bakım verenine düşer.
Hastamıza sanki tehditi tamamen uyduruyormuş gibi sert bir tavır ile yaklaşıp, yanlış olduğuna ikna etmeye çalışmak yerine kaygısını ve endişesini anladığımızı göstermemiz gerekir. “Çok mantıksız”, “uyduruyorsun”, “öyle şey mi olur” gibi cümleler endişesini azaltmaya destek olmayacak, şüpheci tavrı ortadan kaldırmayacaktır. Bunun yerine herhangi spesifik bir eşyasının çalındığını düşünüyorsa “Sevdiğin ………. eşyanı göremeyince çok endişelendiğinin farkındayım, evin içinde arayıp bulmana yardımcı olayım.” gibi bir tavırla yaklaşmak güven verici ve destekleyici olacaktır.
Burada unutulmaması gereken önemli noktalardan bir tanesi de hastamızın bunu bilerek yapmıyor oluşudur. Bakım verenler, aile bireyleri ya da hastanın çevresindeki kişiler için sevdiği bir birey tarafından hırsızlık ile suçlanmak kırıcı ve üzücü olabilir. Bakım veren bu noktada kendine sevdiği kişinin bu davranışı bilerek değil, hastalığın bir semptomu olarak sergilediğini hatırlatırsa süreci daha yumuşak şekilde atlatabilir.